Doodtij. De druppels van onze stemmen, die openspatten. De magneetvelden van onze woorden zich verbreidend in het doodtij, onze geliefde woorden. Klankgolven tegen de randen van de beddingen. Klankkabbelingen op de steppegrasbloemen van de horizon. En de echo’s weergalmen in de beddingen. En de echo’s overschrijden de beddingen. De echo’s, de zwervers van de gouden […]![]()
